میونِ این هَمِه سَرگَردونی
دِلِ مَن گِرِفتِه " مـــ ـــاه " پیشونی
...

خدایا ، کمک کن دیرتر برنجم ، زودتر ببخشم ، کمتر قضاوت کنم و بیشتر فرصت دهم...

(يَا حَيُّ يَا قَيُّوْمُ بِرَحَمَتِكَ أَسْتَغِيْثُ، أَصْلِحْ لِي شَأْنِيْ كُلَّهُ وَلاَ تَكِلْنِيْ إِلَى نَفْسِيْ طَرْفَةَ عَيْنٍ

اى زنـده و پا بـرجا! بـه وسيله ى رحمت تـو از تـو كمك مى خواهم، همه ى امورم را )

اينجا ديوانه اي هست ...
كه روز را با نگاه پنجره آغاز مي كند...وقت آواز گنجشك را ميداند...و زبان سبز برگ را با چشمان بسته مي خواند...كسي كه حواس باد را از پنجره اتاقش پرت ميكند تا قاصدكي را از مرگ دردناك نجات دهد...
لباس سپيد برتن مي كند ،لبخند روشني بر چهره مي زند و پاهايش را با احترام به سنگفرش خيابان معرفي ميكند..
در راه سربه سر ابرها ميگذارد و به خورشيد سرخ چشمك ميزند...
اينجا ديوانه اي هست...
كه خوب ميداند انسان براي زنده ماندن به لمس گلبرگ ها احتياج دارد
به لحظه اي نگاه وقتي كه پرنده اي دانه بر ميدارد