ساده بودی مثه سایه مثه شبنم رو شقایق
مثه لبخند سپیده مثه شب گریه ی عاشق
بی تو شب دوباره آیینه رو به روی غم گرفته
پنجره بازه به بارون من ولی دلم گرفته
واژه رنگ زندگی بود وقتی تو فکر تو بودم
عطر گل با نفسم بود وقتی از تو می سرودم

گذشته و میگذره این عادت زندگیه
تنها که نیستی بامنی تازه مگه باشی چیه