ساده بودی مثه سایه مثه شبنم رو شقایق
مثه لبخند سپیده مثه شب گریه ی عاشق
بی تو شب دوباره آیینه رو به روی غم گرفته
پنجره بازه به بارون من ولی دلم گرفته
واژه رنگ زندگی بود وقتی تو فکر تو بودم
عطر گل با نفسم بود وقتی از تو می سرودم

گذشته و میگذره این عادت زندگیه
تنها که نیستی بامنی تازه مگه باشی چیه

باز دوباره فکرتو.....
باز ادامه ی غمت ....
این درد یه عمره با منه

.
.
ما معموليا پاييز و بارون و عشق چه ميدونيم چيه ما منتظريم هوا سرد بشه لباس زمستونيارو دراريم شايد تو جيباش پول پيدا كرديم... . . .
.
.

اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ

افسونگر چشمای من
ای چشمای جادو ...
جادوگر گیسو ...
گیسوی تو ارامش این دستای بی سو ...
اهای دختر افتاب ...

افسونگر چشمای من
ای چشمای جادو ...
جادوگر گیسو ...
گیسوی تو ارامش این دستای بی سو ...
اهای دختر افتاب ...

چشمان تو به من می بخشد شور وعشق مستی را تو چون مصرع شعری زیبا سطر برجسته ای از زندگی من هستی...
هرکجاهستم باشم اسمان مال من است پنجره .فکر .هوا .عشق .زمین مال من است چه اهمیت دارد گاه اگر می روید قارچ های غربت

می گن اندازه گمشده ی آدما نشونه ی وزنشون.. خدا کنه گمشدمون جوری باشه که وزنمون رو هم نشون بده..